۲۷۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۳۹

نعمت الله خدا به ما بخشید
این چنین نعمتی خدا بخشید

می خمخانهٔ حدوث و قدم
به من رند بینوا بخشید

سلطنت بین که حضرت سلطان
پادشاهی به این گدا بخشید

دُردی درد دل بسی خوردیم
عاقبت درد را دوا بخشید

بخشش اوست هرچه ما داریم
هر چه داریم او به ما بخشید

چشم ما شد به نور او روشن
لاجرم او به ما لقا بخشید

ما چو فانی شدیم در ره عشق
جاودان او به ما لقا بخشید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.