۲۴۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۹۲

حاصلم از دین و دنیا او بود
این چنین خوش حاصلی نیکو بود

در دو آئینه یکی چون رو نمود
دو نماید آن یکی نی دو بود

صوفیانه جامه را شوئیم پاک
کار ما پیوسته شست وشو بود

جام می در دوره می گردد مدام
خوش بود آن دَم که همدم او بود

آینه گر چه دو رو باشد ولی
در دو رویش روی او یک رو بود

یک سر موئی نمی یابی از او
تا حجاب تو سر یک مو بود

سید ما از عرب پیدا شده
شاه ترکستان برش هندو بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.