۲۶۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۰۶

کنج دل گنجینهٔ عشق وی است
این چنین گنجینه بی کنجی کی است

هرچه بینی در خرابات مغان
نزد ما جام لطیفی پر می است

عالمی را عشق می بخشد وجود
بی وجود عشق عالم لاشی است

آفتاب است او و عالم سایه بان
هرکجا آن می رود این در پی است

نوش کن آب حیات معرفت
تا بدانی عین ما کز وی حی است

سِر نائی بشنو از آواز نی
کز دم نائی دمی خوش در نی است

نعمت الله محرم راز وی است
عشق را رازیست با هر عاشقی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.