۲۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۴۴

چشم ما روشن به نور اوست
هرچه آید در نظر زان رو نکوست

مه شده روشن به نور آفتاب
یار مه رو را از آن داریم دوست

آبرو می جو به عین ما چو ما
زانکه دایم عین ما در جستجو است

گر هزار آئینه آید در نظر
چشم ما در آینه بر روی اوست

عاشق و معشوق ما هر دو یکی است
تا نپنداری که این رشته دوتوست

کهنه گر رفته است و نو باز آمده
نیک می بینش که کهنه عین نوست

هر که بیند نعمت الله در همه
بد نبیند هرچه می بیند نکوست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.