۲۹۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۱

بیا که جان و دلم در هوای درویش است
بیا که شاه جهانی گدای درویش است

به خاک پای فقیران و جان سر حلقه
که سرمهٔ نظرم خاک پای درویش است

در آن مقام که روح القدس ندارد بار
در آ که گوشهٔ خلوت سرای درویش است

صدای نغمهٔ عاشق و ذوق مجلس ما
نمونه ای ز حضور و نوای درویش است

به یاد ساقی باقی بنوش دُردی درد
که جام دُردی دردش دوای درویش است

اگرچه عاشق درویش با دل ریشم
ولی خوشم چو بلا از برای درویش است

سماع و مطرب ذوق است و صحبت درویش
ترنم نفس جانفزای درویش است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.