۲۴۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۶۸

گنج عشقش دفینهٔ دل ماست
نقد او در خزینهٔ دل ماست

در محیطی که نیست پایانش
کشتی آن سفینهٔ دل ماست

جام گیتی نما که می گویند
ساغر آبگینهٔ دل ماست

مصر معنی دمشق صورت هم
گوشه ای از مدینهٔ دل ماست

شد معطر دماغ جان آری
بوئی از عنبرینهٔ دل ماست

نو عروس تجلی اول
زینتی از زرینهٔ دل ماست

نقد گنج خزانهٔ عالم
حاصلات دفینهٔ دل ماست

در دل ما چو دلبر است مقیم
آن سکونش سکینهٔ دل ماست

نعمت الله که میر مستان است
خواجه تاش کمینهٔ دل ماست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.