۲۸۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۵

قطره‌ای کو به بحر ما پیوست
عین دریا بود به ما پیوست

زندهٔ جاودان بُود به خدا
روح پاکی که با خدا پیوست

نکند میل خویش و بیگانه
آشنا چون به آشنا پیوست

در دو عالم به جز یکی نبود
آن یکی با یکی کجا پیوست

نتواند برید پیوندش
آنکه با اصل خویش واپیوست

در دو عالم ولی والا شد
هرکه با شاه اولیا پیوست

بزم عشق است و عاشقان مستند
ذوق داری به ما بیا پیوست

لطف ساقی نگر که جام شراب
می‌دهد او به دست ما پیوست

نعمت‌الله گنج سلطانی
می‌کند صرف هر گدا پیوست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.