۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۶

موج است و حباب هر دو آب است
آبست که صورتاً حباب است

روشن بنگر که آفتابی
بنموده جمال و مه نقاب است

صورت دیدی و ماه گفتی
معنی بنگر که آفتاب است

مستیم و خراب در خرابات
معمور خوشی چنین خراب است

در جام جهان نما نماید
جامی ز شراب پر شراب است

بحریم و حباب و موج جوئیم
این مائی ما به ما حجاب است

قولی که حدیث سید ما است
می‌گو که خلاصهٔ کتاب است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.