۲۸۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۰۵

دیده ام مهر منیر مه نقاب
ذره ای از نور رویش آفتاب

جامی از می پر ز می داریم ما
نوش کن جام شرابی از شراب

ما در این دریا به هر سو می رویم
ساغری داریم پر آب از حباب

موج و دریا و حباب و قطره هم
چار اسم و یک حقیقت عین آب

چشم ما روشن به نور روی اوست
لاجرم بینیم رویش بی حجاب

هر دمی نقش خیالی می کشد
گه به بیداری بُود گاهی به خواب

نعمت الله یافتم از لطف او
بی خطا والله اعلم بالصواب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.