آوخ آوخ که مرگ نگذارد
که کس اندر جهان زید جاوید

نه ز بهمن گذشت نز دارا
نه فریدون گذاشت نه جمشید

چون وزد باد او به گلشن بود
نخل تن بی‌ثمر شود چون بید

سپس رفتگان بسی دیدیم
جنبش تیر و گردش‌ ناهید

نیز بی‌ ما بسی بخواهد تافت
جرم مهتاب و قرصهٔ خورشید

شکر یزدان که مهر آل رسول
دهدم بر خلود نفس نوید

به امید بزرگ بارخدای
بگسلانیده‌ام ز خلق امید

چه ازینم که روزگار سیاه
نامه گو باش روز حشر سپید