مُهره‌‌یی از جان رُبودَم‌ بی‌دَهان و‌ بی‌دَهان
گَر رَقیبِ او بِدانَد، گو بِدان و گو بِدان

سِرِّ او را نَقْش کردم، نَقْش کردم، نَقْش کرد
هر کِه خواهد گو بِخوان و گو بِخوان و گو بِخوان

پیش مُنْکِر می‌شُدم من نیستم، من نیستم
هستم اکنون در میان و در میان و در میان

گَر تو گویی کو دُرُستی؟ کو دُرُستی؟ کو گُواه؟
در شِکَستِ من بیان و صد بیان و صد بیان

اشکِ چَشمَم بَسْ گُواه و بَسْ گُواه و بَسْ گُواه
رَنگِ رویَم، بَسْ نشان و بَسْ نشان و بَسْ نشان

نَک نشانِ لاله رویی، لاله رویی، لاله‌یی
بر رُخِ من زَعفَران و زَعفَران و زَعفَران

جُز صَلاحُ الدّین نداند این سُخَن را، این سُخَن
من غُلامِ زیرکان و زیرکان و زیرکان