ای دوست عِتاب را رَها کُن
تَدبیرِ دَوایِ دَردِ ما کُن

ای دوست جُدا مَشو تو از ما
ما را زِ بَلا و غَمْ جُدا کُن

اندیشه چو دُزد در دل اُفتاد
مَستَم کُن و دُزد را فَنا کُن

شادی زِ میانِ غَمْ بَراَنگیز
در عالَمِ‌ بی‌وَفا، وَفا کُن