چو محو عشق شدی رهنما چه می‌جویی
به بحر غوطه زدی ناخدا چه می‌جویی

متاع خانه آیینه حیرت است اینجا
تو دیگر از دل بیمدعا چه می‌جویی

عصا ز دست تو انگشت رهنما دارد
توگرنه‌کوردلی از عصا چه می‌جویی

جز این‌که خرد کند حرص استخوان ترا
دگر ز سایهٔ بال هما چه می‌جویی

به سینه تانفسی هست‌دل پریشان است
رفوی جیب سحر از هوا چه می‌جویی

سر نیاز ضعیفان غرور سامان نیست
به غیر سجده ز مشتی گیا چه می‌جویی

صفای دل نپسندد غبار آرایش
به دست آینه رنگ حنا چه می‌جویی

ز حرص‌، دیدهٔ احباب حلقهٔ دام است
نم مروت ازین چشمها چه می‌جویی

چو شمع خاک شدم در سراغ خویش اما
کسی نگفت‌ که در زیر پا چه می‌جویی

ز آفتاب طلب شبنم هوا شده‌ایم
دل رمیدهٔ ما را زما چه می‌جویی

بجز غبار ندارد تپیدن نفست
ز تار سوخته بیدل صدا چه می‌جویی