۳۵۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۸۱۸

قَصدِ جَفاها نکُنی وَرْ بِکُنی با دلِ من
وا دلِ من وا دلِ من وا دلِ من وا دلِ من

قَصد کُنی بر تَنِ من شاد شود دُشمنِ من
وان گَهْ ازین خسته شود یا دلِ تو یا دلِ من

والِه و مَجنونْ دلِ من خانه پُرخونْ دلِ من
بَهرِ تماشا چه شود رَنْجه شوی تا دلِ من؟

خورده شِکَرها دلِ من بَسته کَمَرها دلِ من
وَقتِ سَحَرها دلِ من رفته به هر جا دلِ من

مُرده و زندهْ دلِ من گریه و خندهْ دلِ من
خواجه و بَندهْ دلِ من از تو چو دریا دلِ من

ای شُده اُستادِ امین جُز که در آتش مَنِشین
گر چه چُنین است و چُنین هیچ مَیاسا دلِ من

سویِ صَلاحِ دل و دین آمده جِبْریلِ امین
در طَلَبِ نِعْمَتِ جانْ بَهرِ تَقاضا دلِ من
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۱۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.