گَهْ چَرخ زنانْ هَمچون فَلَکم
گَهْ بال‌زَنانْ هَمچون مَلَکم

چَرخَم پِیِ حَق، رَقصَم پِیِ حَق
من زان وِیْ‌اَم، نی مُشْتَرکَم

چون دید مرا، بِخْرید مرا
آن کانِ نَمَک زان بانَمَکَم

شیر است یَقین در بیشهٔ جان
بِدْرید یَقین، اَنْبانِ شَکَم

آن کو به قَضا داده‌ست رضا
قاضی کُندش روزی مَلِکَم

یَاجوجْ مَنَم، مَاجوجْ مَنَم
حَد نیست مرا، هر چند یَکَم

بَربَند دَهان، در باغ دَرآ
تا کم نکُنی، خَط‌هایِ چَکَم