۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۵۱۹

جایی‌که سعی حرص جنون‌آفرین دود
در سنگ نقب ریشه چو نقش نگین دود

تردامنی‌ست پایهٔ معراج انفعال
این موج چون بلند شود برجبین دود

بر جادهء ادب‌روشان پا شمرده نه
لغزش بهانه‌جوست مباد از کمین دود

خسٌت به منع جود خبیسان مقدم است
هرچند دست پیش‌کنند آستین دود

ای مایل تتبع دونان چه ذلت است
دم نیست فطرتت‌که قفای سرین دود

گرد سواد وادی حسرت نشاندنی‌ست
اشکی خوش است با نگه واپسین دود

تحصیل دستگاه تنعم دنائت است
چندان‌که ریشه موج زند در زمین دود

آزار دل مخواه کزین چینی لطیف
مو گر دمد ز هند شبیخون به چین دود

شوخی به چر‌‌ب و نرمی اخلاق عیب نیست
روغن به روی آب بهارآفرین دود

راه طواف مرکز تحقیق بسته نیست
پرگار اگر شوی قدم آهنین دود

شرم است دستگاه فلکتازی نگاه
در دامن آنکه پا شکند اینچنین دود

بیدل غنیمت است‌که عمر جنون عنان
پا در رکاب خانه بدوشان زین دود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.