۳۱۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۸۶

تا بوی نعیم ستم از خوان تو یابند
جان های شهیدان همه مهمان تو یابند

مهمان تو جمعی و مرا غم که مبادا
سوز دل ریشم ز نمکدان تو یابند

سازند به محشر هدف تیر ملامت
آن دست که کوتاه ز دامان تو یابند

آبی که بود تشنگی افزای مسیحا
زهریست که در کام شهیدان تو یابند

ای رفته به مصر از پی فرزند، به کنعان
هشدار که او را ز گریبان تو یابند

جان دو جهان را که دم حشر بجویند
یک یک ز سر نشتر پیکان تو یابند

معراج ملایک به جز این نیست که در عشق
پروانگی شمع شبستان تو یابند

عرفی چه بود ناز و نعیم تو که دایم
ماتم زدگان را همه مهمان تو یابند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.