۳۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۴

روی یار است یا گل نسرین
کوی یار است یا بهشت برین

زیر دستت چه آفتاب و چه ماه
پایمالت چه آسمان چه زمین

چند از حسرت سراپایت
بی سرو پا شویم و بی دل ودین

همه زنار بر میـٰان بندی
بشنوی حرفی از گوشه نشین

سر به چرخش فرو نمی‌آرم
گر سرم ز آسمـٰان رسد به زمین

بد گمان گشته‌ای بکش زارم
کاین گمـٰان میکشد مرا بیقین

بر‌ رخ او رضی عرق بنگر
گرد مه، گر ندیده‌ای پروین

بی‌طهارت نمیرسد به نجات
بی‌بکارت، نمیرسد کابین

چند ازین غافلی رضی برخیز
کاروان رفت بیش از ین منشین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.