۳۱۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۵۵

نازنده جهان از تو به آلایش آفت
ای آفت آسایش و آسایش آفت

تا دیده فلک شیوه ی آفت گری تو
یک لحظه نپایید ز فرمایش آفت

باید همه آفت شد اگر امت عشقی
راضی نشود عشق یه آلایش آفت

چندان که دلم آفت عشقت طلبد، نیست
در حوصله ی عشق تو گنجایش آفت

آراسته از آفت نازت دل عرفی
ای ناز دل آرای تو آرایش آفت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.