هر خنده دریچه ی گشاینده ی غم است
هر انتعاش نایره ی قفل ماتم است

دل زنده ساز قدر مسیح و مرا مسنج
غافل مباش آن نفسی بود و این دم است

حیف است حیف، بس مکن ای کاوش دلم
هر ناله را خراشی و هر گریه را نم است

باغی است گریه در جگر تشنه ام کزان
صد لاله زار سوخته در زیر یک شبنم است

هر کس که دید عرفی و این شور و های و هوی
غافل ز زیر پرده نمایش ، که یک کم است