آتشین لاله ی دل صد ورق است
هر ورق مایده ی صد طبق است

غشق می خوانم و می گریم زار
طفل نادانم و اول سبق است

حرف مقصود نمی ریزد زود
خانه ی طالع من تنگ شق است

گل غم زآتش من می جوشد
شیشه ی دل ز غمش پر عرق است

از کتابی که منش در خواندم
لوح محفوظ نخستین ورق است

عرفی از عیب تو گفتیم مرنج
هر چه در خق تو گویند حق است