۳۲۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۴۷

تاج زر گر بودش فتنه ی از بهر خود است
فتنه این است که در زیر کلاه نمد است

معنی تجربه بشناس و ره تجربه گیر
تا بدانی که تو را ظلم عدالت مدد است

در میانی خزف و گوهرم اندیشه به جاست
من که دی هر که نکو یافتم امروز بد است

گر شود جام بدل شخص مبدل نشود
هر کجا یا صنم آمد به زبان یا صمد است

حسد تهمت آزادی سروم بگداخت
این مرادی است که بر تهمت او هم حسد است

رقم هندسه عرفی منه اشعار مرا
هر جه زین باغ بروید گل سر سبد است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.