از بُتِ باخَبَرِ منْ خَبَری می­‌رَسَدم
وَزْ لَبِ چون شِکَرِ او شِکَری می­‌رَسَدم

شِکَر اَنْدَر شِکَر اَنْدَر شِکَر است
شِکَری در دَهَن است و دِگَری می‌رَسَدم

هر دَم از گُلْشَنِ او طُرفه‌­گُلی می‌سِکُلَم
هر زمان تازه‌­گُل از شاخِ تَری می‌­رَسَدم

خیره از عشقِ وِیْ­‌اَم کَزْ هَوَسَش هر نَفَسی
عاشقِ سوختهٔ خیره‌­سری می‌­رَسَدم

آن یکی زَرد شُده کآتشِ او می­‌کَشَدم
وین دِگَر هست که از وِیْ نَظَری می‌رَسَدم

وان دِگَر بر دَرِ آن خانهٔ او بِنْشَسته
که دَر اَرْ باز نشُد بانگِ دَری می‌­رَسَدم

وان یکی بر سَرِ آن خاکْ سَرَک بِنْهاده
که زِ خاکَش صِفَتِ جانوَری می‌­رَسَدم