۶۱۴ بار خوانده شده
خَبَری اگر شنیدی زِ جَمال و حُسنِ یارم
سَرِمَست گفته باشد من ازین خَبَر ندارم
شب و روز میبِکوشَم که برهنه را بِپوشَم
نه چُنان دُکان فروشم که دُکانِ نو بَرآرَم
عَلَمی به دستِ مَستی دوهزار مَست با وِیْ
به میانِ شهر گَردان که خُمارِ شهریارم
به چه میخ بَندم آن را که فُقاع ازو گُشایَد؟
چه شکار گیرم آنجا که شکارِ آن شکارم؟
دُهُلی بدین عظیمی به گِلیم دَرنگُنجَد
فَر و نورِ مَهْ بگوید که من اَنْدَرین غُبارم
به سَرِ مَناره اُشتُر رَوَد و فَغان بَرآرَد
که نَهان شُدم من اینجا مَکُنید آشکارم
شُتر است مَردِ عاشق سَرِ آن مَناره عشق است
که مَنارههاست فانی وَابَدیست این مَنارم
تو پیازهایِ گُل را به تَکِ زمین نَهان کُن
به بهار سَر بَرآرَد که من آن قَمَرعِذارم
سَرِ خُنْبِ چون گُشادی بِرَسان وَظیفهها را
به میانِ دورِ ما آ که غُلامِ این دَوارم
پِیِ جَیبِ توست اینجا همه جَیبها دِریده
پِیِ سیبِ توست ای جان که چو بَرگِ بیقَرارم
همه را به لُطفْ جان کُن همه را زِ سَر جوان کُن
به شَرابِ اختیاری که رُبایَد اختیارم
همه پَردهها بِدَرّان دلِ بَسته را بِپَرّان
هَله ای تو اصلِ اَصلَم به تو است هم مَطارم
به خدا که روزِ نیکو زِبِگَه پَدید باشد
که دَرآیَد آفتابش به وصالْ در کِنارم
تو خَموش تا قَرَنْفُل بِکُند حِکایَتِ گُل
بَرِ شاهِدانِ گُلْشَن چو رَسید نوبهارم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
سَرِمَست گفته باشد من ازین خَبَر ندارم
شب و روز میبِکوشَم که برهنه را بِپوشَم
نه چُنان دُکان فروشم که دُکانِ نو بَرآرَم
عَلَمی به دستِ مَستی دوهزار مَست با وِیْ
به میانِ شهر گَردان که خُمارِ شهریارم
به چه میخ بَندم آن را که فُقاع ازو گُشایَد؟
چه شکار گیرم آنجا که شکارِ آن شکارم؟
دُهُلی بدین عظیمی به گِلیم دَرنگُنجَد
فَر و نورِ مَهْ بگوید که من اَنْدَرین غُبارم
به سَرِ مَناره اُشتُر رَوَد و فَغان بَرآرَد
که نَهان شُدم من اینجا مَکُنید آشکارم
شُتر است مَردِ عاشق سَرِ آن مَناره عشق است
که مَنارههاست فانی وَابَدیست این مَنارم
تو پیازهایِ گُل را به تَکِ زمین نَهان کُن
به بهار سَر بَرآرَد که من آن قَمَرعِذارم
سَرِ خُنْبِ چون گُشادی بِرَسان وَظیفهها را
به میانِ دورِ ما آ که غُلامِ این دَوارم
پِیِ جَیبِ توست اینجا همه جَیبها دِریده
پِیِ سیبِ توست ای جان که چو بَرگِ بیقَرارم
همه را به لُطفْ جان کُن همه را زِ سَر جوان کُن
به شَرابِ اختیاری که رُبایَد اختیارم
همه پَردهها بِدَرّان دلِ بَسته را بِپَرّان
هَله ای تو اصلِ اَصلَم به تو است هم مَطارم
به خدا که روزِ نیکو زِبِگَه پَدید باشد
که دَرآیَد آفتابش به وصالْ در کِنارم
تو خَموش تا قَرَنْفُل بِکُند حِکایَتِ گُل
بَرِ شاهِدانِ گُلْشَن چو رَسید نوبهارم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.