۴۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۶۰۸

چه کَسَم من چه کَسَم من که بَسی وَسوَسه‌مَندم
گَهْ از آن سویْ کَشَندم گَهْ ازین سویْ کَشَندم

زِ کَشاکَش چو کَمانَم به کَفِ گوش­کَشانَم
قَدَر از بامْ دَراُفْتَد چو دَرِ خانه بِبَندم

مَگَر اِسْتارهٔ چَرخَم که زِبُرجی سویِ بُرجی
به نُحوسیش بِگِریم به سُعودیش بِخَندم

به سَما و به بُروجَش به هُبوط و به عُروجَش
نَفَسی هم­تَکِ بادم نَفَسی من هَلَپَندم

نَفَسی آتشِ سوزان نَفَسی سیلِ گُریزان
زِچه اَصلَم زِچه فَصلَم به چه بازار خَرَندم؟

نَفَسی فوقِ طِباقَم نَفَسی شام و عِراقَم
نَفَسی غَرقِ فِراقَم نَفَسی رازِ تو رَندم

نَفَسی هَمرَهِ ماهَم نَفَسی مَستِ اِلهَم
نَفَسی یوسُفِ چاهَم نَفَسی جُمله گَزَندم

نَفَسی رَهْ­زن و غولَم نَفَسی تُند و مَلولَم
نَفَسی زین دو بُرونَم که بر آن بام بُلندم

بِزَن ای مُطربِ قانون هَوَسِ لیلی و مَجنون
که من از سِلْسِله جَستَم وَتَدِ هوش بِکَندم

به خدا که نَگُریزی قَدَح مِهْر نَریزی
چه شود ای شَهِ خوبان که کُنی گوش به پَندم؟

هَله ای اوَّل و آخِر بِدِه آن بادهٔ فاخِر
که شُد این بَزْم مُنَوَّر به تو ای عشقْ پَسَندم

بِدِه آن بادهٔ جانی زِ خَراباتِ مَعانی
که بدان اَرْزَد چاکر که ازان باده دَهَنْدم

بِپَران ناطِقِ جان را تو ازین مَنْطِقِ رَسمی
که نمی­یابد میدان به گَوِ حَرفْ سَمَندَم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.