۳۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۵۷۱

در عشقِ قدیمْ سال خوردیم
وَزْ گفتِ حَسود بَرنگردیم

زین دَمدَمه‌‌ها زنان بِتَرسَند
بر ما تو مَخوان که مَردِ مَردیم

مَردانه کنیم کارِ مَردان
پنهان نکنیم آنچه کردیم

ما را تو به زَرد و سُرخْ مَفْریب
کَزْ خَنْجَرِ عشق رویْ زَردیم

بر دَردْ هزار آفرین باد
باقی بَر ما که یارِ دَردیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.