۲۴۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۴۷

قابل نخل ما بر دگرست
گردن شمع را سر دگرست

سر به ‌گردون فرو نمی‌آربم
این هواهای منظر دگرست

کشت اقبال معصیتها سبز
ابر ما، دامن‌تر دگرست

از دم واپسین خبر جستم
گفت این دور ساغر دگرست

خواجه در هر لباس گرداندن
چون تأمل‌کنی خر دگرست

با حریصان عجوز دنیا را
زن مخوانید شوهر دگرست

عالمی ‌را چو شمع‌ حسرت خورد
وضع خمیازه از در دگرست

راست بر جادهٔ جنون تازند
موی ژولیده مسطر دگرست

راحت از وضع سایه‌کسب‌کنید
پهلوی عجز بستر دگرست

نامه‌ام فال‌بین قاصد نیست
رنگ اگر بشکند پر دگرست

به کجا سرنهم که چو‌ن زنجیر
هر دری حلقهٔ در دگرست

بیدل آگه نه‌ای ز ضبط نفس
گره رشته‌ گوهر دگرست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.