۳۸۳ بار خوانده شده

جامه و کفن

ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
خشنود بندگان و خداوند با گله

ای خویشتن به جامهٔ نیکو فریفته
وندر زیان همیشه تو را بانگ و مشغله

زان جامه یاد کن که بپوشی به روز مرگ
کاو را نه بادبان و نه گوی و اَنگُله
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:برگشت چرخ ...
گوهر بعدی:آسیای زمانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.