۳۳۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۳۶۶

یا بَدیعَ الْحُسْنِ قَدْ اَوْضَحْتَ بِالْبِلْبالِ بال
بِالْهَوی زَلْزَلْتَنی وَالْعَقْلُ فی الزِّلْزالِ زال

قَدْ رَجَعْنا، قَدْ رَجَعْنا، جائبًا مِنْ طُورِکُمْ
اُنْظُرُونا أُنْظُرُونا، نَسْتَقِی الْماءَ الزُّلال

کُلُّ شَیّءٍ مِنْکُمُ عِنْدی لَذیذٌ طَیِّبٌ
مِنْکَ طابَتْ کُلُّ اَرْضٍ، اِنَّ ذا سِحْرٌ حَلال
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.