۲۶۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۳۶۱

عُمْرُکَ یا واحِدًا فی دَرَجاتِ الْکَمال
قَدْ نَزَلَ الْهَمُّ بی‌یا سَنَدِی قُمْ، تَعال

چند ازین قیل و قال؟ عشقْ پَرست و بِبال
تا تو بِمانی چو عشق، در دو جهانْ بی‌زَوال

یا فَرَجی مُونِسی، یا قَمَرَ الْمَجْلِسِ
وَجْهُکَ بَدْرٌ تَمامْ ریقُکَ خَمْرٌ حَلال

چند کَشی بارِ هَجْر؟ غُصّه و تیمارِ هَجْر؟
خاصه که مِنْقارِ هَجْر، کَنْد تو را پَرّو بال

روُحُکَ بَحْرُالْوَفا، لَوْنُکَ لَمْعُ الصَّفا
عَمْرُکَ، لَوْلا التُّقی قُلْتُ اَیا ذَاالْجَلال

آهْ زِنَفْسِ فُضول، آهْ زِضَعفِ عُقول
آهْ زِیارِ مَلول، چند نِمایَد مَلال؟

تُطْرِبُ قَلْبَ الْوَری، تُسْکِرُهُمْ بِالْهَوی
تُدْرِکُ ما لا یُری، اَنْتَ لَطیفُ الْخَیال

آن کِه هَمی‌خوانَمَش، عَجْز نمی‌دانَمَش
تا که بِتَرسانَمَش از سِتَم و از وَبال

تُذْهِلُ اَرْواحَهُمْ، تُسْکِرُ اَشْباحَهُمْ
تُجْلِسُهُمْ مَجْلِسًا، فیهِ کُؤُوسٌ ثِقال

جُمله سوآل و جواب زوست و مَنَم چون رَباب
می‌زَنَدَم او شِتاب، زَخْمه که یعنی بِنال

تُصْلِحُ مِیزانَنا، تُحْسِنُ اَلْحانَنا
تُذْهِبُ اَحْزانَنا، اَنْتَ شَدیدُ الْمِحالْ

یک دَمْ آوازِ مات، یک دَمْ بانگِ نَجات
می‌زَنَد آن خوش صِفات، بر من و بر وَصفِ حال
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.