۲۸۲ بار خوانده شده
مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید
هزار ناله زار از درون ریش آید
نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
هزار ناله زار از درون ریش آید
نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۰۵ - غزل
گوهر بعدی:بخش ۱۰۷ - تدبیر جمشید و خورشید برای عزیمت به چین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.