۲۸۲ بار خوانده شده

بخش ۱۰۶ - دوبیتی

مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید
هزار ناله زار از درون ریش آید

نشسته در پس زانوی غربتم شب و روز
خدای داند ازین پس مرا چه پیش آید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۰۵ - غزل
گوهر بعدی:بخش ۱۰۷ - تدبیر جمشید و خورشید برای عزیمت به چین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.