۳۴۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۸۳

اگر کَیْ در قَرینداش یُوقسا یاوُز
اُوزُن یُلْداسنا بُودُر قُلاوُز

چُپانی بَرک دُت قُرتن اُکُشدر
بندن قَراقُوزیم قَراقوز

اگر طَطْسِن اگر رومین وَگَر تُرک
زبانِ‌ بی‌زبانان را بیاموز

سَرِ چوبِ تَری آنگاه گِریَد
که یابد آن سویِ دیگر تَف و سوز

چو اسماعیلْ قُربان شو دَرین عشق
که شبْ قُربان شود پیوسته در روز

خَمُش آن شیرِ شیرانْ نورِ مَعنی‌ست
پَنیری شُد به حَرف از حاجَتِ یوز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.