۳۱۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۵۷

زین جهان پست بالا میروم
تا محل قدس اعلا میروم

از مکان و لامکان خواهم گذشت
تا فراز جا و بیجا میروم

میروم تا موطن اصلی خویش
از کجاها تا کجاها میروم

نقی باطل کردم و اثبات حق
از لم و لا سوی الا میروم

مرغ جان را رسته بال معرفت
تا نه پنداری که با پا میروم

این دوتائی خرقهٔ پر عار را
خرق کردم عور و یکتا میروم

رفته رفته در تنم جان شد بزرگ
تنگ شد جا سوی بیجا میروم

من نمی‌گنجم درین عالم دگر
بر من اینجا تنگ شد جا میروم

میروم تا منبع هر هستیی
جای فیض آنجاست آنجا میروم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.