۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۶۹

هست کسی صافی و زیبانَظَر
تا بِکُند جانِبِ بالا نَظَر؟

هست کسی پاکْ ازین آب و گِل
تا بِکُند جانِبِ دریا نَظَر؟

پا بِنَهَد بر کَمَرِ کوهِ قاف
تا بزَنَد بر پَر عَنْقا نَظَر؟

تا که نَظَر مَست شود زافْتاب
تا بشَوَد‌ بی‌سَر و‌ بی‌پا نَظَر؟

هست کسی را مَدَد از نورِ عشق
تا فُتَدَش جُمله بدان جا نَظَر؟

آبْ هم از آبْ مُصَفّا شود
هم زِ نَظَر یابَد بینا نَظَر

جُمله نَظَر شو که به دَرگاهِ حقّ
راه نَیابَد مَگَر اِلّا نَظَر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.