۳۵۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۱۴

جز خدا را بندگی تلخ است تلخ
غیر را افکندگی تلخست تلخ

زیستن در هجر او زهرست زهر
بی وصالش زندگی تلخست تلخ

جز بعشقش نیست شیرین کام جان
روحرا افسردگی تلخست تلخ

گر نبودی مرک مشکل میشدی
دربلا پایندگی تلخست تلخ

از گناه امروز اینجا توبه کن
برملا شرمندگی تلخست تلخ

عمر جز در طاعت حق مگذران
باطلانرا بندگی تلخست تلخ

تا رسد در تو مدد کز فیض را
در رهت واماندگی تلخست تلخ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.