گَر چه نه به دریاییم دانه‌یْ گُهَریم آخِر
وَرْ چه نه به میدانیم در کَرّ و فَریم آخر

گَر باده دَهی وَرْ نی زان باده دوشینه
از دادن و نادادن بَسْ بی‌خَبَریم آخِر

ای عشق چه زیبایی چه راوَق و گیرایی
گَر رفت زَر و کیسه در کانِ زَریم آخِر

ای طَعْنه زَنان بر ما بُگْشاده زبانْ بر ما
باری زِ شما خامان ما مَست تَریم آخِر

لولی که زَرَش نَبْوَد مالِ پدرش نَبْوَد
دُزدی نَکُند گوید پَسْ ما چه خوریم آخِر؟

ما لولی و شَنگولی بی‌مَکْسَب و مَشغولی
جُز مالِ مُسلمانان مالِ کِه بَریم آخِر؟

زَنْبیل اگر بُردیم خُرماش دَرآگَندیم
وَزْ نیل اگر خوردیم هم نیشِکَریم آخِر

گر شِحْنه بِگیرَدْمان آرَد به چَهْ و زندان
بر چاهِ زَنَخْدانَش آبی بِچَریم آخِر

چاهَش خوش و زندانَش وان ساقی و مَستانَش
وان گفتنِ بی‌سیمان که سیم بَریم آخِر

می‌گوید جان با تَنْ کِی تَن خَمُش و تَن زَن
لَب بَند و بَصَر بُگْشا صاحِب نَظَریم آخِر