اگر مرا تو نخواهی دِلَم تو را خواهد
تو هم به صُلح گَرایی اگر خدا خواهد

هزار عاشقْ داری تو را به جانْ جویان
که تا سعادت و دولت زِ ما کِه را خواهد

زِ عشقِ عاشقِ درویش خَلْق در عَجَبَند
که آنچه رَشکِ شَهان است او چرا خواهد؟

عَجَب نباشد اگر مُرده‌یی بِجویَد جان
و یا گیاه بِپَژمُرده‌یی صَبا خواهد

و یا دو دیده کور از خدا بَصَر جویَد
و یا گُرسنه ده ساله‌یی نَوا خواهد

همه دُعا شُده‌ام من زِ بَس دُعا کردن
که هر کِه بینَد رویَم زِ من دُعا خواهد

ولی به چَشمِ تو من رَنگِ کافران دارم
که چَشمِ خیره کُشَت بینَدَم غَزا خواهد

اگر مرا بِکُشد هَجْرِ تو زِ من بِحِل است
اسیرِ کُشته زِ غازی چه خون بَها خواهد؟

سَلام و خِدمَت کردم بِگُفتی‌اَم چونی؟
چُنان بُوَد مِسِ مسکین که کیمیا خواهد

چُنان بَرآیَد صورت که بَستْ صورتگَر
چُنان بُوَد تَنِ خسته کِه‌اَش دَوا خواهد

زِ آفتاب مَزَن گفت و گویْ چون سایه
زِ سایه ذَرّه گُریزد همه ضیا خواهد

زِهی سَخاوت و ایثارِ شَمسِ تبریزی
که شَمسِ گُنبدِ خَضْرا ازو عَطا خواهد