هَله پیوسته سَرَت سَبز و لَبَت خندان باد
هَله پیوسته دلِ عشقْ زِ تو شادان باد

غَم پَرَستی که تو را بیند و شادی نکُند
همه سَرزیر و سِیَه کاسه و سَرگَردان باد

چون که سَرزیر شود توبه کُند باز آید
نیک و بَدْ نیک شود دولتِ تو سُلطان باد

نورِ احمد نَهِلَد گَبْر و جُهودی به جهان
سایهٔ دولتِ او بر هَمِگانْ تابان باد

گُم­رَهان را زِ بیابانْ همه در راه آرَد
مُصطفی بر رَهِ حَقْ تا به اَبَد رَهْبان باد

آن خیالِ خوشِ او مَشْعلهٔ دل‌ها باد
وان نَمَکدانِ خوشَش بر زَبَرِ این خوان باد

کمترین ساغَرِ بَزمِ خوشِ او شُد کوثَر
دلِ چون شیشهٔ ما هم قَدَح ایشان باد

شَمسِ تبریز تویی واقِفِ اسرارِ رَسول
نامِ شیرینِ تو هر گُم­شُده را دَرمان باد