پَنبه زِ گوش دور کُن بانگِ نَجات می‌رَسَد
آبِ سیاه درمَرو کابِ حَیات می‌رَسَد

نوبَتِ عشق مُشتری بر سَرِ چَرخْ می‌زَنَد
بَهرِ رَوانِ عاشقان صد صَلَوات می‌رَسَد

جُمله چو شَهْد و شیر شو وَزْ خودِ خود فقیر شو
زان که زِ شَهْ فقیر را عُشْر و زَکات می‌رَسَد

رَحْمَتِ اوست کاب و گِل طالِبِ دل هَمی‌شود
جَذْبهٔ اوست کَزْ بَشَر صوم و صَلات می‌رَسَد

در ظُلُماتِ اِبْتِلا صَبر کُن و مَکُن اِبا
کابِ حَیاتْ خِضْرْ را در ظُلُمات می‌رَسَد