۹۸۰ بار خوانده شده
بِنْمای رُخ که باغ و گُلِسْتانَم آرزوست
بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست
ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر
کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست
بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز
باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست
گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو
آن گفتَنَت که بیش مَرَنْجانَم آرزوست
وان دَفْع گفتَنَت که بُرو شَهْ به خانه نیست
وان ناز و باز و تُندیِ دَربانَم آرزوست
در دستِ هر کِه هست زِ خوبی قُراضههاست
آن مَعدنِ مَلاحَت و آن کانَم آرزوست
این نان و آبِ چَرخْ چو سیلست بیوَفا
من ماهیام نَهَنگم عَمّانَم آرزوست
یَعقوب وار وااَسَفاها هَمیزَنَم
دیدارِ خوبِ یوسُفِ کَنْعانَم آرزوست
وَاللّهْ که شهر بیتو مرا حَبْس میشود
آوارگیّ و کوه و بیابانَم آرزوست
زین هَمرَهانِ سُست عَناصِر دِلَم گرفت
شیرِ خدا و رُستَمِ دَستانَم آرزوست
جانَم مَلول گشت زِ فرعون و ظُلْمِ او
آن نورِ رویِ موسیِ عِمْرانَم آرزوست
زین خَلْقِ پُرشِکایَتِ گریانْ شُدم مَلول
آنهایْ هوی و نَعْرهٔ مَستانَم آرزوست
گویاتَرَم زِ بُلبُل امّا زِ رَشکِ عام
مُهراست بر دَهانَم و اَفْغانَم آرزوست
دی شیخ با چراغ هَمیگشت گِردِ شهر
کَزْ دیو و دَدْ مَلولَم و انسانَم آرزوست
گفتند یافتْ مینَشَود جُستهایم ما
گفت آن کِه یافت مینَشَود آنَم آرزوست
هر چند مُفْلِسَم نَپَذیرم عَقیقِ خُرد
کانِ عَقیقِ نادرِ ارزانَم آرزوست
پنهان زِ دیدهها و همه دیدهها ازوست
آن آشکارْ صَنْعَتِ پنهانَم آرزوست
خودْ کارِ من گُذشت زِ هر آرزو و آز
از کان و از مکانْ پِیِ اَرْکانَم آرزوست
گوشَم شنید قِصّهٔ ایمان و مَست شُد
کو قِسْم چَشم؟ صورتِ ایمانَم آرزوست
یک دست جامِ باده و یک دست جَعْدِ یار
رَقصی چُنین میانهٔ میدانَم آرزوست
میگوید آن رَبابِ که مُردم زِ انْتِظار
دَست و کِنار و زَخْمهٔ عُثمانَم آرزوست
من هم رَبابِ عشقم و عشقَمْ رَبابیست
وان لُطفهایِ زَخْمهٔ رَحمانَم آرزوست
باقیِّ این غَزَل را ای مُطربِ ظَریف
زینسان هَمیشُمار که زین سانَم آرزوست
بِنْمایْ شَمسِ مَفْخَرِ تبریز رو زِ شرق
من هُدهُدَمْ حُضورِ سُلَیمانَم آرزوست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست
ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر
کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست
بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز
باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست
گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو
آن گفتَنَت که بیش مَرَنْجانَم آرزوست
وان دَفْع گفتَنَت که بُرو شَهْ به خانه نیست
وان ناز و باز و تُندیِ دَربانَم آرزوست
در دستِ هر کِه هست زِ خوبی قُراضههاست
آن مَعدنِ مَلاحَت و آن کانَم آرزوست
این نان و آبِ چَرخْ چو سیلست بیوَفا
من ماهیام نَهَنگم عَمّانَم آرزوست
یَعقوب وار وااَسَفاها هَمیزَنَم
دیدارِ خوبِ یوسُفِ کَنْعانَم آرزوست
وَاللّهْ که شهر بیتو مرا حَبْس میشود
آوارگیّ و کوه و بیابانَم آرزوست
زین هَمرَهانِ سُست عَناصِر دِلَم گرفت
شیرِ خدا و رُستَمِ دَستانَم آرزوست
جانَم مَلول گشت زِ فرعون و ظُلْمِ او
آن نورِ رویِ موسیِ عِمْرانَم آرزوست
زین خَلْقِ پُرشِکایَتِ گریانْ شُدم مَلول
آنهایْ هوی و نَعْرهٔ مَستانَم آرزوست
گویاتَرَم زِ بُلبُل امّا زِ رَشکِ عام
مُهراست بر دَهانَم و اَفْغانَم آرزوست
دی شیخ با چراغ هَمیگشت گِردِ شهر
کَزْ دیو و دَدْ مَلولَم و انسانَم آرزوست
گفتند یافتْ مینَشَود جُستهایم ما
گفت آن کِه یافت مینَشَود آنَم آرزوست
هر چند مُفْلِسَم نَپَذیرم عَقیقِ خُرد
کانِ عَقیقِ نادرِ ارزانَم آرزوست
پنهان زِ دیدهها و همه دیدهها ازوست
آن آشکارْ صَنْعَتِ پنهانَم آرزوست
خودْ کارِ من گُذشت زِ هر آرزو و آز
از کان و از مکانْ پِیِ اَرْکانَم آرزوست
گوشَم شنید قِصّهٔ ایمان و مَست شُد
کو قِسْم چَشم؟ صورتِ ایمانَم آرزوست
یک دست جامِ باده و یک دست جَعْدِ یار
رَقصی چُنین میانهٔ میدانَم آرزوست
میگوید آن رَبابِ که مُردم زِ انْتِظار
دَست و کِنار و زَخْمهٔ عُثمانَم آرزوست
من هم رَبابِ عشقم و عشقَمْ رَبابیست
وان لُطفهایِ زَخْمهٔ رَحمانَم آرزوست
باقیِّ این غَزَل را ای مُطربِ ظَریف
زینسان هَمیشُمار که زین سانَم آرزوست
بِنْمایْ شَمسِ مَفْخَرِ تبریز رو زِ شرق
من هُدهُدَمْ حُضورِ سُلَیمانَم آرزوست
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.