این چُنین پابَندِ جانْ میدانِ کیست؟
ما شُدیم از دستْ این دَستانِ کیست؟

عشقْ گَردان کرد ساغَرهایِ خاص
عشقْ می‌داند که او گَردان کیست؟

جانْ حَیاتی داد کوه و دشت را
ای خدایا ای خدایا جانِ کیست؟

این چه باغ است این که جَنَّت مَستِ اوست؟
وین بنفشه و سوسن و ریحانِ کیست؟

شاخِ گُل از بُلبُلان گویاتَر است
سَروْ رَقصان گشته کین بُستانِ کیست؟

یاسَمَن گفتا نگویی با سَمَن
کین چُنین نرگس زِ نَرگِسْدانِ کیست؟

چون بِگفتم یاسَمَن خندید و گفت
بی‌خودم منْ می‌نَدانَم کانِ کیست؟

می‌دَوَد چون گویِ زَرینْ آفتاب
ای عَجَب اَنْدَر خَمِ چوگانِ کیست؟

ماهْ هَمچون عاشقان اَنْدَر پِی‌اَش
فَربه و لاغَر شُده حیرانِ کیست؟

ابرِ غمگین در غَم و اندیشه است
سِرِّ پُرآتش عَجَبْ گِریانِ کیست؟

چَرخِ اَزْرَق پوشِ روشنْ دل عَجَب
روز و شب سَرمَست و سَرگردانِ کیست؟

دَرد هم از دَردِ او پُرسان شُده
کِی عَجَب این دَردِ بی‌دَرمانِ کیست؟

شَمسِ تبریزی گُشاده‌ست این گره
ای عجب این قدرت و امکان کیست؟