۲۸۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۸

روزی شکن از زلف چو دالت ببرم
جانی بکنم، ز دل ملامت ببرم

گر بر رخ من نهی به بازی رخ خویش
از بوسه به یک پیاده خالت ببرم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۷
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.