۳۴۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۸۶

یا مَنْ بَنا قَصْرَ الْکَمالِ مُشَیَّدا
لا زالَ سَعْدا بِالسُّعُودِ مُوَیَّدا

هَزَّ الْقُلُوبَ وَ رَدَّها بِصُدُودِهِ
فَغَدا دِماءُ العاشِقینَ مُبَدَّدا

یا ساکِنَینَ مَحالَ الْعِشْقِ فی قَلَق
تَظُنُّونَ اَنَّ الْعِشْقَ یَتْرُکُکُم سُدی

لا وَ الَّذی حازَ المَلاحَهَ وَ الْبَها
وَ لَمْ یُبْقِ لِلْعُشّاقِ حَیْلا وَ لا یَدا

وَ ذلِکَ شَمْسُ الدّینِ مَوْلی وَ سَیِّدا
وَ تَبْریزُ مِنْهُ کَالْفَرادیسِ قَدْ غَدا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.