۳۲۷ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۴۰

از آرزوی خیال تو روز دراز
در بند شبم با دل پر درد و نیاز

وز بی‌خوابی همه شب ای شمع طراز
می‌گویم کی بود که روز آید باز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۳۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.