۲۹۲ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۲۲

گویی که میفکن دبه در پای شتر
تا من چو خران همی جهم بر آخر

گر نه زندت صلاح قواد پسر
من بر ... این سخن زنم ... ی پر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.