۲۶۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۵

زلف تو مصاف عنبر تر شکند
لعل تو نهال شهد و شکر شکند

گل کیست که با رخ تودر باغ آید
وانگه دو سه روز خویشتن برشکند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.