۳۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۸

فَدَیْتُکَ یا ذَا الْوَحْیِ آیاتُهُ تَتْریٰ
تُفَسِّرُها سِرًّا وَ تَکْنی بِهِ جَهْرا

وَانْشَرْتَ اَمْواتًا وَاَحْیَیْتَهُمْ بِها
فَدَیْتُکَ ما اَدْریٰکَ بِالْاَمْرِ ما اَدْریٰ

فَعادُوا سُکاریٰ فی صِفاتِکَ کُلُّهمْ
وَ ما طَعِمُوا اِثْمًا وَ لا شَرِبُوا خَمْرا

وَلٰکِنْ بَرِیقُ الْقُرْبِ اَفْنیٰ عُقُولَهُمْ
فَسُبْحانَ مَنْ اَرْسیٰ وَ سُبْحانَ مَنْ اَسْریٰ

سَلامٌ عَلیٰ قَوْمٍ تُنادیْ قُلُوبُهُمْ
بِأَلْسِنَةِ الْاَسْرارِ شُکْرًا لَهُ شُکْرا

فَطُوبیٰ لِمَنْ اَدْلیٰ مِنَ الْجِدِّ دَلْوَهُ
وَ فِی الدَّلْوِ حُسْنًا یُوسُفُ قالَ یا بُشْریٰ

یُطالِعُ فی شَعْشاعِ وَجْنَةِ یُوسُفٍ
حَقائِقَ اَسْرارٍ یُحیطُ بِها خُبْرا

تَجَلّیٰ عَلَیْهِ الْغَیْبُ وَ انْدَکَّ عَقْلُهُ
کَمَا انْدَکَّ ذاکَ الطُّورُ وَ اسْتَهْدَمَ الصَّخْرا

فَظَلَّ غَریقُ الْعِشْقِ رُوْحًا مُجَسَّمًا
وَ نُورًا عَظیمًا لَمْ یَذَرْ دُوْنَهُ سِتْرا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.