گوشِ من مُنْتَظِر پیامِ تو را
جان به جانْ جُسته یک سلامِ تو را

در دِلَم خونِ شوق می‌جوشَد
منْتَظِربویِ جوشِ جامِ تو را

ای زِ شیرینی و دلاویزی
دانه حاجَت نبوده دامِ تو را

کرده شاهان نِثارْ تاج و کَمَر
مَر قَبایِ کَمین غُلام تو را

زَ اَوَّلِ عشقْ من گُمان بُردم
که تَصوّر کُنم خِتامِ تو را

سِلْسِلَه م کُن به پایِ اُشْتُر بَند
من طَمَع کِی کُنم سَنامِ تو را

آن که شیری زِ لُطفِ تو خورده‌ست
مرگ بیند یَقین فِطامِ تو را

به حَقِ آن زبانِ کاشفِ غَیب
که به گوشم رَسان پیامِ تو را

به حَقِ آن سَرایِ دولَت بَخش
بِنِمایَم زِ دورْ بامِ تو را

گَر سَر از سَجده تو سود کُند
چه زیان است لُطفِ عامِ تو را

شَمس تبریز این دلْ آشفته
بر جِگَر بسته است نامِ تو را