ای بزرگی که شد دل و رایت
حارس ملک دودهٔ سلجوق

متعجب بمانده بر گردون
در کمال علو تو عیوق

بوده در بذل و جود چون حاتم
گشته در عدل و داد چون فاروق

روز و شب در عبادت خالق
سال و ماه در رعایت مخلوق

نزهت‌افزای چون می صافی
مجلس‌آرای چون رخ معشوق

عز دین مر ترا لقب داده
سعد دین خواجهٔ اجل مرزوق