۳۸۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۴۷ - در قضا و قدر

خدای کار چو بر بنده‌ای فرو بندد
به هرچه دست زند رنج دل بیفزاید

وگر به طبع شود زود نزد همچو خودی
ز بهر چیزی خوار و نژند باز آید

چو اعتقاد کند کز کسش نباید چیز
خدای قدرت والای خویش بنماید

به دست بنده ز حل و ز عقد چیزی نیست
خدای بندد کار و خدای بگشاید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۶ - در تقاضای انعامی که حواله شد و نیافت فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۸ - حکیم رنجور بود و دوستی او را عیادت نکرد در شکایت و طلب حضور او گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.